1. Het in het interne recht van een jurisdictie van een derde land ten uitvoer gelegde wettelijke kader wordt aangemerkt als gelijkwaardig aan een gekwalificeerde IIR zoals vastgelegd in hoofdstuk II, en wordt niet beschouwd als een fiscaal regime inzake gecontroleerde buitenlandse vennootschappen, indien het aan de volgende voorwaarden voldoet:
| a) | het legt een reeks regels op in overeenstemming waarmee de moederentiteit van een MNO-groep het aan haar toerekenbare deel van de bijheffing ter zake van de laagbelaste groepsentiteiten van de MNO-groep berekent en betaalt; |
| b) | het stelt een minimaal effectief belastingtarief van ten minste 15 % vast, onder welke drempel een groepsentiteit als laagbelast wordt aangemerkt; |
| c) | voor de berekening van het minimale effectieve belastingtarief is alleen een samenvoeging van het inkomen van in dezelfde jurisdictie gevestigde entiteiten toegestaan, en |
| d) | voor de berekening van een bijheffing uit hoofde van de gelijkwaardige gekwalificeerde IIR, wordt vermindering verleend voor elke in een lidstaat met toepassing van de gekwalificeerde IIR betaalde bijheffing en voor elke gekwalificeerde binnenlandse bijheffing als bedoeld in deze richtlijn. |
2. De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 53 gedelegeerde handelingen vast te stellen om de lijst te bepalen van jurisdicties van derde landen die in hun interne recht een wettelijk kader ten uitvoer hebben gelegd dat wordt aangemerkt als gelijkwaardig aan een gekwalificeerde IIR conform de voorwaarden die zijn vastgelegd in lid 1 van dit artikel, en om die lijst bij te werken na een beoordeling van het wettelijke kader dat door een jurisdictie van een derde land in haar interne recht ten uitvoer is gelegd.
